Józef Gdański – Chcę przyszłości z Europą, a nie poza nią

Nadinspektor policji w stanie spoczynku. Służbę podjął w Łańcucie, następnie kierował komendą powiatową w Leżajsku. Ukoronowaniem jego kariery policyjnej były stanowiska komendanta wojewódzkiego policji w Rzeszowie i Olsztynie.

To postać niezwykle pogodna, ale potrafiąca rozważnie oceniać otaczającą rzeczywistość,  bez zbędnych emocji i uprzedzeń. Promieniuje jeszcze dwoma cechami, które budzą mój podziw – pomimo sporego zestawu życiowych doświadczeń posiada umiejętność uważnego słuchania innych oraz niczym niezmąconą asertywność w kontaktach z ludźmi. W dodatku interesujący rozmówca.

– Panie generale, całe pana życie zawodowe to służba? 

– Rzeczywiście. W policyjnym rzemiośle przeszedłem wszystkie szczeble, od patrolowca chodnikowego do komendanta wojewódzkiego, zresztą nie tylko w Rzeszowie. To niezwykle ciekawy bagaż, który skłania do refleksyjno-filozoficznego spojrzenia na życiowe realia.

– Który okres służby zapisał się w pana pamięci szczególnie nostalgicznie?

– Najbardziej satysfakcjonujący był dla mnie okres służby w drogówce. Ciągle w autentycznym kontakcie z ludźmi. Odbierałem to, jako swój bezpośredni wkład w rzeczywiste zapewnianie bezpieczeństwa ludziom. Wyższe szczeble odczuwałem jako swoiste odsunięcie od bezpośredniego życia, bardziej w stronę menedżerską, analityczną.

– W rzeszowskich uczelniach też można pana spotkać.

– Od początku swojego pobytu w Rzeszowie, czyli od powołania na I zastępcę komendanta, nawiązałem współpracę z uczelniami, natomiast od 2008 współpraca ta przybrała stałe formy. Po przejściu na emeryturę, kontakty ze studentami stały się moją prawdziwą pasją. Zresztą od początku służby kontakty – zwłaszcza wychowawcze – z młodzieżą stale gościły w moim rozkładzie zajęć.

Gen. Józef Gdański w patio WSPiA

– Podczas wszystkich ważnych i mniej istotnych zdarzeń miejskich – i nie tylko – można pana spotkać.

– To przejaw mojego szacunku dla tych, którzy mnie zapraszają. Lekceważenie zaproszeń nigdy nie było moim znakiem firmowym.

– Start w wyborach to przypadek?

– Nic podobnego! Moim postępowaniem nie rządzą przypadki. To efekt rozlicznych kontaktów z ludźmi. Podczas jednego z wielu spotkań z emerytami policyjnymi pewien uczestnik zapytał mnie wprost – czy przejście na emeryturę zwolniło mnie ze złożonego ślubowania służenia ludziom i regionowi. Co mogłem mu odpowiedzieć?

Gen. Józef Gdański podczas zajęć na WSPiA

 – Co chciałby pan osiągnąć jako parlamentarzysta?

– Przyczynić się do likwidacji destrukcyjnych podziałów społecznych, do takiego uporządkowania spraw publicznych, aby moje wnuki nie wytykały mi w przyszłości, że nie zrobiliśmy tego, co należało. Chcę, aby mój kraj zmierzał w przyszłość z Europą, a nie poza nią.

– Powodzenia!

Rozmawiał Roman Małek